lot-nisko: Fokker F28/70/100 – Fokkera odrzutowa rodzina, jedyna

Jedną z najstarszych, najbardziej znanych, o znaczącym wkładzie w rozwój światowego lotnictwa była firma Fokker. Ostatnimi jej produktami były rodziny samolotów pasażerskich o napędzie turbośmigłowym – F27/50/60 oraz odrzutowym F28/70/100. Znamiennym jest fakt, iż obie konstrukcje bazowe okazały się maszynami udanymi, niezawodnymi, ekonomicznymi, o dobrych właściwościach eksploatacyjnych, o dużym potencjale modernizacyjnym, wpisującymi się w potrzeby wielu linii lotniczych,. Potwierdzeniem tych cech było powstanie nowych odmian obu maszyn dostosowujące je do zmieniających się potrzeb rynku oraz wykorzystujących możliwości opracowanych w międzyczasie technologii, w szczególności w zakresie awioniki i napędu. I tu rodzi się pytanie, jak dysponując dwoma dobrze sprzedającymi się produktami (F-50, F-70/100) firma mogła zbankrutować? A jednak stało się, 15 marca 1996 r., po76 latach istnienia firma Fokker przeszła do historii.

Samolotowi F28 Fellowship poświęcono 36 zeszyt Samolotów pasażerskich świata. Klasycznie już tekst zaczyna się od krótkiej historii zakładów Fokkera, koncentrując się na samolotach pasażerskich, przedwojennym modelu F VII i powojennym F27, obu wyznaczających nawe standardy w komunikacji lotniczej. Dalej znajdziemy analizę okoliczności w jakich powstał pierwszy, i jak się miało okazać, ostatni samolot pasażerski Fokkera z napędem odrzutowym. Historia konstrukcji, budowy prototypów i użytkowania maszyny zajmuje główną część tomiku. Dalej mamy rozwój modyfikacji, najpierw większego F100, a później mniejszego F70. Na koniec jeszcze rozdzialik o F28 w Polsce, raczej jako częstym swego czasu gościu naszych lotnisk, niż latającym ze znakami SP-..., gdyż był krótko tylko jeden SP-FNF. Na zakończenie krótka historia linii Aerolineas Argentinas. Po za tym są rysunki w trzech rzutach, niestety z nieczytelnym wymiarowaniem, oraz przykładowa aranżacja kabiny.

Do tego liczne fajne zdjęcia, nie za duże, dobrej jakości. Wszystko byłoby blisko idealnego, jak dla mnie, tomiku gdyby nie kilka błędów: Samoloty trafiły do linii Martinair, nie do Martinairów, str. 19; Nie do końca wiadomo, po co w F28 1000C były drzwi cargo, skoro "do załadunku służyły standardowe drzwi pasażerskie”, str. 21; „… próby prędkości minimalnego oderwania”, str. 22; „… komputerowe systemy wspierania projektów.”, str. 31; „… zmniejszenie obciążenia pracy załogi.”, str. 32; Na str. 45 błędnie podpisano zdjęcie z rzekomo prototypem PH-MKC F70; 809 miejscowy F70, str. 48; W tabeli z danymi nie podano jednostki skosu skrzydła, str. 56.

Mogło być lepiej.