Konflikt
za naszą wschodnią granicą też obfitował w potencjalne gamechangery, które koniec
końców okazywały się tylko propagandowymi wydmuszkami. Patrioty, Abramsy,
Leopardy, ATACAMSy, F-16 czy opisane w najnowszym numerze Lotnictwa pociski Storm
Shadow/SCALP. W ilości i sposobie w jaki zostały przekazane jako odpowiedź na
prośby czy często żądania ekipy Zełenskiego okazały się raczej wojennymi gadżetami.
Zawiedzenie nadziei i oczekiwań na przełom na froncie nie wynika jednak ze słabości
i niedostatków sprzętu. Wynikają one bowiem z czynników organizacyjnych,
głównie po stronie ukraińskiej oraz sposobu, czasu i liczby przekazywanego sprzętu.
Nie mniej istotne są nadzieje, jakie rozbudzali sami Ukraińcy czy sprzyjające
im zachodnie media wśród opinii publicznej na diametralną zmianę sytuacji na
froncie. Nic takiego jednak nie nastąpiło, bo nie mogło. Beneficjentem takiej
sytuacji jest oczywiście Kreml i to głównie w szerszej perspektywie niż postępy na polu walki. Zastosowany w niewielkiej ilości, przez na szybko a przez
to słabo wyszkoloną obsługę, zwykle w sposób incydentalny bez wprzęgnięcia w
system zarządzania polem walki, którego na Ukrainie praktycznie nie ma, nie
mógł wykazać się taką skutecznością na jaką były one produkowane, na jaką
liczyli dowódcy, politycy i massmedia. W świadomości społecznej Europejczyków
pojawia się jednak zwątpienie, czy tak drogi sprzęt może zapewnić
bezpieczeństwo, skoro mimo jego użycia i wielkiego wsparcia dla Ukraińców zagony
Rosjan powoli, ale konsekwentnie prą do przodu. Wspiera je ciągle
przedstawianie w mediach armii rosyjskiej jako zacofanej hordy nieokrzesanych
barbarzyńców.
Pojawia
się więc wątpliwość czy planowane wielkie wydatki i wyrzeczenia mają sens? Czy
może lepiej w jakiś sposób dogadać się z Putinem, jak to robi Trump? Czy w najbliższych
wyborach nie poprzeć kogoś innego? A wszystko to skutecznie podsyca strach i
niepokój obywateli. To z kolei pasuje do narracji, że po zajęciu Ukrainy Rosjanie
pójdą dalej. Podtrzymanie takiego przekazu stanowi być albo nie być dla Ukrainy.
Wzmacnia też determinację Europy do dalszego wspierania Ukrainy, co w dłuższej
perspektywie osłabia zdolności obronne NATO, pogarsza sytuację gospodarczą i
społeczno-polityczną w UE. I w tym scenariuszu też wygrywa Rosja i jej długofalowy
plan. A fakt, że ta sama broń co na Ukrainie użyta w zintegrowanym systemie
NATO będzie dla potencjalnego najeźdźcy śmiertelnie niebezpieczna najlepiej
znany jest na Kremlu, co determinuje ich narrację i politykę dezinformacji.
Jak
napisał wieszcz: nie masz, nie masz nadziei.
Top
3 numeru:
1. Pocisk manewrujący MBDA Storm Shadow/SCALP-EG. O pociskach tego
typu, czy raczej skrzydlatych rakietach, zrobiło się głośno podczas wojny na
Ukrainie. Ten wciąż bardzo nowoczesny środek rażenia powietrze-ziemia średniego
zasięgu przez dłuższy czas był obiektem pożądania Ukraińców, a obecnie daje się
we znaki rosyjskiemu najeźdźcy. Ze wspomnianego artykułu dowiedzieć się można,
skąd się wzięła idea tego pocisku, jak jest zbudowany i jakie ma osiągi. Niestety nie
można się dowiedzieć ile on kosztuje, a kosztuje niemało, bo około 1 mln.
Euro, co poważnie ogranicza liczbę wyprodukowanych pocisków, a także
zastosowanie ich na masową skalę. Artykuł ciekawy, dobrze napisany i
zilustrowany.
2. Fokker D.XXI. Osiemnaście
stron dobrze napisanej minimonografii tego mniej znanego myśliwca II wojny
światowej. Jest historia powstania maszyny, jej produkcji oraz zastosowania
bojowego w Europie w maju 1940 roku. Trzy barwne sylwetki boczne oraz rysunki
samolotu w pięciu rzutach fajnie uzupełniają bogaty zestaw fotografii.
Powiązane wpisy:
Lotnictwo 1/2025. Cywilne ofiary odległej wojny
Lotnictwo 12/2024. Nowy rok rokiem (bez)nadziei
Lotnictwo 11/2024. Wojna i pokój Króla Wacława
