Biuro konstrukcyjne i
zakłady O. Antonowa znane są w świecie z budowy wielkich samolotów
transportowych. Sława ta wiąże się bardziej z rozmiarami maszyn niż wielkością
produkcji, która tylko w kilku przypadkach przekroczyła 100 egzemplarzy.
Oczywiście pomijam tu kultowego Antka, którego produkcja przekroczyła
20 000 sztuk, jako samolot innej kategorii wagowej. Ana-24 wyprodukowano
zaś w ponad 1350 egzemplarzach, a samolotów rodziny An-24/26/30/32 ponad 3200.
Jak na średni, turbośmigłowy samolot pasażerski i transportowy to bardzo dużo,
najwięcej w historii.
Pomimo, że An-24 zbudowany
został w klasycznym dla tego typu maszyn układzie, jest samolotem jedynym w
swoim rodzaju. Jego wyjątkowość nie wynika z przełomowości konstrukcji czy
zastosowanych materiałów, technologii i wyposażenia lecz z podatności na
modyfikacje, które doprowadziły do powstania czterech rodzin maszyn o różnych
właściwościach i przeznaczeniu. Bazowy płatowiec przypomina podobne konstrukcje
zachodnie, jak Fokker F27 czy młodsze ATRy i DHC-8. Nieskomplikowana, mocna
konstrukcja idealnie wpisywała się w potrzeby Aerofłotu w zakresie przewozów
regionalnych, co wiązało się z operowaniem z lotnisk lokalnych zwykle o ubogiej
infrastrukturze. Powstało kilka wersji w tym towarowa. Nic więc dziwnego, że
samolot wzbudził zainteresowanie wojskowych. Z jednej strony wykorzystano go do
opracowania specjalnej wersji fotogrametrycznej wyposażonej w aparaty
fotograficzne, ciemię i niezbędne wyposażenie. Tak powstał An-30 z przeszklonym
stanowiskiem nawigatora w dziobie samolotu i garbem kabiny pilotów. Najbardziej
brzemiennym w skutki było opracowanie wersji towarowej wyposażonej w tylną
rampę o konstrukcji nie tylko umożliwiającej jej opuszczanie, ale też wsuwanie
pod kadłub samolotu podczas lotu. W ten sposób narodził się An-26 jedna z
najbardziej popularnych i uniwersalnych lekkich maszyn transportowych, zdolna
do przewozu ok. 5 ton ładunku lub ponad czterdziestu spadochroniarzy. Samolot okazał się jednak za
słaby na warunki krajów tropikalnych oraz lotnisk wysokogórskich. Mankament ten
usunięto w kolejnej wersji wyposażonej w znacznie mocniejsze silniki AI-20DM o
mocy ponad 5112 KM. Dla porównania silniki Ana-26 posiadały moc 2280 KM każdy.
Nowy zespół napędowy umieszczony został w charakterystycznych gondolach
zamontowanych nad płatem, co dało maszynie niepowtarzalny wygląd. Na tym jednak
linia rozwojowa maszyny się nie skończyła. W marcu 2017 roku oblatano kolejną
wersję, tym razem opracowaną we współpracy z Arabią Saudyjską. Samolot noszący
oznaczenie An-132 posiada zachodnie silniki (Pratt & Whitney PW150), nowy
centropłat z integralnym zbiornikiem paliwa oraz nowoczesną, także zachodnią
awionikę z kabiną załogi w standardzie glass-cockpit. Czy program zakończy się
sukcesem - czas pokaże.
Sam zeszyt Samolotów
pasażerskich świata nie odbiega od standardu serii. Najpierw nieco o samolotach
pasażerskich Antonowa, których w sumie wielu nie było. Dalej mamy historię
rozwoju i służby Ana-24, jego kolejnych wersji, okoliczności powstania
modyfikacji, ze szczególnym akcentem położonym na Ana-26. Nie zapomniano też o
służbie pod znakiem żurawia i biało-czerwonej szachownicy. Prezentowaną linią
lotniczą jest egzotyczna Air Guinee. Jest też to czego mi czasem brakowało -
rysunek samolotu w trzech rzutach oraz przekrój kabiny pasażerskiej.Jest też kilka wpadek, na
szczęście nie wiele i tylko językowych. Nie wiem po co nowy rozdział zaczynać
od "Jeszcze w połowie lat 0. ...", po co to jeszcze, znane z
przesadnego używania przez innego autora; "Fabrycznie budowane An-24
przekazano do 24 państw, ...", str. 27; "... zbiornika zabierającego
4500 l paliwa ...", str. 49; (ros.
-32), str. 52; "Standardowa pojemność paliwa wynosi 7100 l
...", str. 53.
Ogólnie niezły numer.
Bondaryk P., Petrykowski M.
Samoloty Pasażerskie Świata
Tom 47, An-24/26/32
Edipresse Polska S.A.
64 strony, w miękkiej
oprawie.
Liczne zdjęcia.
Powiązane wpisy:
SPŚ t.1 Boeing 747
SPŚ t.2 Airbus A380
SPS t.3 DC-3 Dakota
SPS t.4 ATR-y
SPS t.5 Embraery E-Jet
SPS t.6 Do 328
SPS t.7 Concorde
SPS t.8 Bombardier CRJ
SPS t.9 Boeing B737 Classic
SPS t.10 Constellation
SPS t.11 Airbus A300/A310
SPS t.12 Saab 340
SPS t.13 Airbus A320
SPS t.14 Tu-154
SPS t.15 Boeing 757
SPS t.16 DC-9/MD-80/B717
SPS t.17 Embraer ERJ-135/145
SPS t.18 DC-10/MD-11
SPS t.19 Fokker F27/50/60
SPS t.20 Boeing 777
SPS t.21 Lockheed L-1011 TriStar
SPS t.22 Airbus A330/340
SPS t. 23 Ił-18
SPS t.24 Boeing 727
SPS t.25 DH.106
SPS t.26 DHC-8
SPS t.27 BAe 146
SPS t.28 Boeing 767
SPS t.29 DHC-7
SPS t.30 DC-4
SPS t. 32 Ił-62
SPS t. 33 DC-8
SPS t. 34 Boeing 787 Dreamliner
SPS t. 35 Tu-134
SPS t. 36 F28/70/100
SPS t. 37 B707
SPS t. 39 B747 400/8
SPS t.40 Vickers VC10
SPS t.42 i 43 HS-121, Vickers Viscount
SPS t.44 Iljuszyn Ił-86/96
SPS t.46 Iljuszyn An-124/22
SPS t.46 Iljuszyn An-124/22
SPS t.47 An-24/26/326
SPS t.48 SUD SE.210 Caravelle
SPS t.49 Airbus A220
SPŚ t.2 Airbus A380
SPS t.3 DC-3 Dakota
SPS t.4 ATR-y
SPS t.5 Embraery E-Jet
SPS t.6 Do 328
SPS t.7 Concorde
SPS t.8 Bombardier CRJ
SPS t.9 Boeing B737 Classic
SPS t.10 Constellation
SPS t.11 Airbus A300/A310
SPS t.12 Saab 340
SPS t.13 Airbus A320
SPS t.14 Tu-154
SPS t.15 Boeing 757
SPS t.16 DC-9/MD-80/B717
SPS t.17 Embraer ERJ-135/145
SPS t.18 DC-10/MD-11
SPS t.19 Fokker F27/50/60
SPS t.20 Boeing 777
SPS t.21 Lockheed L-1011 TriStar
SPS t.22 Airbus A330/340
SPS t. 23 Ił-18
SPS t.24 Boeing 727
SPS t.25 DH.106
SPS t.26 DHC-8
SPS t.27 BAe 146
SPS t.28 Boeing 767
SPS t.29 DHC-7
SPS t.30 DC-4
SPS t. 32 Ił-62
SPS t. 33 DC-8
SPS t. 34 Boeing 787 Dreamliner
SPS t. 35 Tu-134
SPS t. 36 F28/70/100
SPS t. 37 B707
SPS t. 39 B747 400/8
SPS t.40 Vickers VC10
SPS t.42 i 43 HS-121, Vickers Viscount
SPS t.44 Iljuszyn Ił-86/96
SPS t.46 Iljuszyn An-124/22
SPS t.46 Iljuszyn An-124/22
SPS t.47 An-24/26/326
SPS t.48 SUD SE.210 Caravelle
SPS t.49 Airbus A220
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz